Dat America het land van extremen is weten we al langer. Ik blijf mij er echter over verbazen (soms) hoe bont ze het maken.
Clay Shirky, Prof. op het gebed van interactieve Technologie & Cultuur aan de New York University gaf tijdens het Health 2.0 congress te San Fransisco een lecture over groepsprocessen.
Hij stond hierbij stil bij het effect wat groepsprocessen voor de gezondheidszorg kunnen beteken in relatie met het internet en hoe het voor een cultuurverandering vraagt.
Volgens hem zal internet de gezondheidszorg op 3 manier beïnvloeden .
Zoals bekend nemen we vanuit de Acute Zorgregio Oost momenteel stappen om de informatie over de zorg rondom de Acute patiënt bij elkaar te brengen . Het effect van internet, voor de zorg rondom de acute patiënt vaak achteraf over de wijze waarop de zorg is verleend) is groot, dat wij menen in deze behoefte te voorzien.
Herbij gaat het is ons gebleken in de vele gesprekken in de afgelopen tijd vooral om de cultuur. Binnenkort verschijnen hierover een aantal artikelen van onze hand maar ik wil hier graag stil staan bij hoe het fout kan lopen. Dat doen de Amerikanen ons (weer) voor.
Er zijn een aantal zorginstellingen in de verenigde Staten die hun patiënten bij het sluiten van de (daar noodzakelijke) zorgovereenkomst er voor laten tekenen dat de patiënt NIET (ja u leest het goed) NIET met anderen mag spreken over zijn ziekte. Niet op feestjes, niet met familie, maar natuurlijk vooral NIET op internet.
Shirky wijst hierbij in zijn artikel nog naar het Vaticaan die in 1970 toen ze de "grip op de maatschappij" aan het verliezen waren, nog verklaarde "De mensen zijn de Kerk" . Het duurde nog tot begin 2000, toen stukje voor stukje door technologie en samenwerking een aantal zaken écht ter discussie kwam.
Zijn boodschap is dat de verhouding patiënt : zorgverlener 100:1 is, waarbij fouten op gebied van zorgverlening of bijvoorbeeld apparatuur in no-time aan de oppervlakte komen. Het kunnen negeren er van is een utopie. Net zoals het een utopie is om te denken dat de kracht van de patiënt om zijn/haar eigen zorgproces te regisseren niet gaat gebeuren.
Als "zorg" moeten we leren om te gaan met deze rolwisseling die ons juist kan helpen om de beter geïnformeerde patiënt nog beter te ondersteunen en doordat we minder tijd kwijt zijn aan standaard informatie verstrekking meer kunnen stil staan bij de echte vragen. Ook kan het ons helpen bij de uitdaging van de groeiende zorgbehoefte de komende decennia.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten