Zelf de dienst uitmaken ?

We lezen in de Zorgvisie een artikel over ‘zelfroostering’. Het personeel van bijvoorbeeld Zweedse ziekenhuizen is er laaiend enthousiast over. Als medewerkers zelf hun rooster opstellen sla je minstens drie vliegen in één klap. Niet alleen een stijging van tevredenheid, maar ook nog eens van productiviteit voor het personeel, en voor de werkgever een gerichter inzet die los(ser) staat van standaard kantooruren.

De zorg kampt met een krappe arbeidsmarkt; het is moeilijk om personeel te vinden en te houden. Ziekenhuizen doen hun uiterste best om via goede primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden toch aan de benodigde arbeidskrachten te komen. En dat is prima; niks mis mee.

Tegelijkertijd worstelt iedereen tegenwoordig met de snelheid van het leven. Het is vaak lastig een goede balans tussen werk en privé te bewaren. En juist daarvoor is ‘zelfroostering’ een uitkomst: het geeft je de mogelijkheid je werktijden aan te passen aan het schema van je kinderen, aan je bioritme, aan de baan van je partner. Dat geeft lucht. En ‘lucht’ leidt tot tevredenheid en productiviteit.

Het mes snijdt aan twee kanten: een uitstekende manier om mensen binnenboord te houden en tegelijkertijd de klant efficiënter te bedienen.

De zorg steekt veel tijd en energie in voorname zaken als kwaliteit, veiligheid, opleiding en financiering. Desondanks is er doorgaans niemand integraal verantwoordelijk voor de roostering van de medewerkers. Stel je eens voor dat we 1% effectiever zouden worden in onze roostering, geen echt overtrokken ambitie toch ? In een ziekenhuis met bijvoorbeeld 650 miljoen omzet, waarvan zeg 70% personeelskosten zijn, is dat toch een slordige half miljoen euro. Combineer dat met een hogere graad van zelfroostering en het is het helemaal win-win-win; voor de medewerker, organisatie en ook voor de patiënt, want die krijgt een tevreden zorgverlener aan ‘het bed’.

Dat zelfroostering mogelijk is, bewijst de ambulancesector voor een groot deel. Daar is in de achterliggende vijf jaar in vrijwel de gehele sector een methode van werken ingevoerd die voor de medewerker meer sturing en een betere balans tussen werk en privé met zich mee brengt. En voor de organisatie een helder beeld van overschotten dan wel tekorten aan uren, inzicht in ‘verborgen restcapaciteit’ en bijvoorbeeld opleidingsuren.

Dienstrooster

View SlideShare presentation or Upload your own.

Er is nog een hoop te doen in dit kader.

(door Ingeborg Hakstege & Lucien Engelen)

Defensie vecht voor kinderen met kanker.

Dat je met samenwerking veel kunt bereiken, werd zaterdag duidelijk op de luchtmachtbasis in Volkel. Defensie organiseerde daar een supersnelle en onbezorgde dag voor kinderen met kanker uit het UMC St Radboud in Nijmegen.

Lange rijen met Ferrari’s en zelfs een Lamborghini stonden opgesteld, blinkend in de zon. Met hoge snelheden werden de kinderen, hun broers en zussen en hun ouders over het ‘circuit’ rondgereden. Ze gingen zo hard, dat de snelheden vaak niet te meten waren. Even kon iedereen zijn zorgen vergeten. Niemand staarde een ander aan. Alle aanwezigen wisten tenslotte waar die kale koppies, de pruiken en de slangetjes in de neus voor waren. Ja, deze kinderen hebben kanker, maar tijdens deze zonovergoten dag (zelfs het weer liet zien wat samenwerking is) schoof dat naar de achtergrond. Samen met de vrijwilligers genoten de kinderen en hun familie van de supersnelle auto’s, van de opstijgende F-16’s, van de demonstraties van de hondengeleiders en de brandweer, en van een heerlijke lunch.


De luchtmacht werft met ‘één team, één taak’, maar ziet die ene taak duidelijk breed. En zo moet het ook. Samenwerking tussen de zorg en defensie bestaat al langer: medici worden uitgezonden naar de brandhaarden in de wereld.

De luchtmachtbasis in Volkel werkt bovendien specifiek samen met het UMC St Radboud. Naast de faciliteiten die zij biedt aan het Mobiel Medisch Team en de traumahelikopter van Acute Zorgregio Oost (een indirecte bijdrage aan de patiëntenzorg) draagt defensie met deze topdag voor zieke kinderen ook een steentje bij aan de directe zorg.

Chapeau!

Door Ingeborg Hakstege

De achteruitkijkspiegel.

Komt er nu wel of geen EPD, is de "strijd" verloren ?

Nictiz en VWS hebben niet de gemakkelijkste weg gekozen om een landelijke voorziening op te zetten. Zeker nu, is achteromkijkend goed te zien waar en waarom het er (nog) niet is. De noodzakelijke stappen moesten worden gezet, en tijdens de wedstrijd werden de regels -zelfs meermaals- veranderd.

Nadat "de sector" jarenlang, deels terecht, argumenten (techniek, privacy, geld) opgeworpen heeft welke door VWS en NICTIZ van antwoord voorzien en verwerkt moesten worden, lijkt het er nu eindelijk van te gaan komen.
Juist nu -met de haven in zicht- komen argumenten welke over 2 jaar weer vergeten zijn maar wel de bal nu weer stil dreigen te gaan liggen.

Deze situatie vraagt niet voor geld, vraagt niet voor techniek maar wel voor leiderschap. Het lijkt er op dat Klink die ook in dit dossier toont. Ik zou het van harte hopen, het moet nu eens gedaan zijn. Op feesten en partijen kijken mensen je vragend aan als je trots verteld dat we in de zorg gegevens van de patiënt met elkaar GAAN delen. Geef ze eens ongelijk : het is 2008, we hebben mensen op de maan gezet ! Het bedrijfsleven doet het ons al jaren voor.

Vandaag nog hebben wij in een discussie met zorgbestuurders wederom twee dingen als absolute prioriteit mee gekregen wat altijd en overal als noodzakelijk wordt beschreven : een goede waarborg voor de privacy; veilig communiceren. Maar ook de mogelijkheid om in een acute situatie snel, automatisch adequate gegevens over te kunnen dragen (bij voorkeur voor aankomst van de patiënt) wordt hierbij als uiterst belangrijk aangemerkt.

Dit vraagt nu eenmaal voor regie van overheidswege maar dus ook voor daadkracht en doorzettingskracht van de Minister. Anders wordt het allemaal een beetje WildWest.

Sta ik dan geheel achter de gevolgde lijn ?
Google en Microsoft (en de anderen die zich aan het warmlopen zijn) kunnen een zeer welkome aanvulling zijn, ook om het huidige proces te stimuleren en te prikkelen. Maar het kan niet zo zijn dat deze systemen zich kunnen onttrekken aan de afgesproken beveiligingsafspraken. Het is toch ondenkbaar dat een deel van de informatie niet ontsloten kan worden in bijvoorbeeld een acute situatie, waarbij er tussen bijvoorbeeld ambulance en ziekenhuis uitwisseling noodzakelijk is, omdat deze in een ander systeem zit. Zeker moeten we zorgen dat ook PHR's hun plek krijgen in onze informatievoorzieningen.

Ik ben zeer overtuigd van de patiëntenkracht welke aan het ontstaan is en de gewijzigde informatiegraad van de patiënt en zijn omgeving. We staan ook in die zin voor een grote uitdaging om hier de juiste "tone-of-voice" te vinden. Het vraagt een andere attitude.

En natuurlijk zijn er inmiddels betere systemen, snellere interfaces en duizenden mogelijkheden bij gekomen. Desondanks heb ik liever NU veilige communicatie en uitwisseling dan STRAKS misschien een State-of-the-art systeem. Het risico dat we namelijk alle discussies over gaan doen loert namelijk om de hoek. Laten we NU gaan starten en vervolgens uitbouwen en verbeteren. Het gaat er ook om dat we het werk van de professional ondersteunen waardoor deze weer meer tijd krijgt voor de patiënt zelf.

We zijn in de zorg gewend om werkende weg de zorg te verbeteren; let's go back to work.

Tandarts opent praktijk in de supermarkt.

Lance Knight, een 32-jarige tandarts uit het Engelse Manchester die in deze stad al een aantal tandartspraktijken heeft,heeft onlangs een praktijk geopend in een supermarkt in die stad. Het is de eerste tandartsenpraktijk in het land en zeven dagen in de week kunnen mensen er terecht voor een behandeling. Volgens tandarts Knight wordt de tandzorg op deze wijze dichter bij de mensen gebracht en zullen de mensen hopelijk minder drempelvrees hebben om naar de tandarts te gaan. Een controlebeurt bij deze particulier tandartsenpraktijk kost 16 pond (20 euro) en dat is iets minder dan de kosten die het ziekenfonds daarvoor in rekening brengt. Aangenomen wordt dat tandarts Lance Knight zijn patiënten in een aparte behandelkamer ontvangt en niet in de groente- en fruitafdeling van de supermarkt! (door Ingeborg Hakstege)

Tai Chi voorkomt acute heuptrauma !

Gisteren was de aftrap van het Medisch Netwerk Nijmegen in het Sanadome. Het thema voor deze eerste keer was Healthy Ageing. Dit netwerk is nauw verbonden met het platform Health-Valley en is de plaats "where science meets business". Beide hebben elkaar hard nodig en last but not least : de patiënt.

De laatste ontbreekt overigens nog in het initiatief, verankering daarvan op zou naar mijn idee de perfecte match mogelijk maken. Daarmee ontstaat een nog betere aansluiting bij de behoeftes, verwachtingen en draagvlak van de gebruikers.

Een mooi initiatief wat het in zich heeft om door te groeien tot de ontmoetingsplek voor deze 3 partijen. Samen met Jan Kremer (virtuele IVF poli) deelden we onze overtuiging dat de traditionele informatiestromen in de nabije toekomst zich zullen gaan herschikkken, eenzelfde geldt ook deels voor de patiëntenstroom.

In een prima ambiance werden we door vooraanstaande sprekers getrakteerd op de jongste inzichten rondom het ouder worden. Maar ook over de mogelijkheden aan de horizon als het gaat om het in een vroegtijdig stadium ziektes op individuele basis te kunnen voorspellen.

Een aantal ontwikkelingen vragen om een solide financiering, bij voorkeur middels een sterke startimpuls. In mijn optiek is Nijmegen als centrum van de Euregio (je moet wat ;-) wellicht in staat om Euregionale subsidie hiervoor te verwerven. Ik deelde deze info vandaag met Jan Smeitink die het de geijkte kanalen in zal leiden.

In een interview met burgemeester Thom de Graaf wisselde Leo Visser gedachtes uit over de voorname rol en belang van de gezondheidszorg in Nijmegen; 23% van de beroepsbevolking vindt hierin zijn of haar plek inmiddels. Desondanks is dat vaak onbekend. In het jaarverslag van de KvK van Limburg bijvoorbeeld stond een mooie bloemlezing over allerlei ontwikkelingen, niets over de gezondheidszorg, wel een van de grootste werkgevers. Ook de info op de landelijke website van de KvK in haar branchewijzer rept nergens van de gezondheidszorg. Weliswaar bestaat er een branchegroep, maar hier is nog werk te doen. De gemeente Nijmegen deelde uit handen van wethouder Kunst een 3-tal checks uit met subsidies voor innovatieve gezondheidsprojecten, een mooie geste en start.

Het gaat te ver om alle mooie onderwerpen welke voorbij kwamen hier aan de orde te stellen. Er was een mooie koppeling naar de acute zorg : Prof. Dr. OldeRikkert (UMC St Radboud) wist te melden dat Tai Chi voor de ouder wordende mens de kans op "vallen" aanzienlijk verkleinde. Dit komt doordat door deze sport, het evenwichtsgevoel en beheersing dusdanig kan verbeteren of op niveau houden, dat het vallen aanzienlijk minder voorkomt.
De kans op acute heuptrauma -een van de meest ingrijpende en voorkomende ongevallen voor ouderen- is vaak het begin van een lange weg met achteruitgang in de gezondheid en zelfredzaamheid van de patiënten.

Als Acute Zorgregio Oost willen we graag onze steen hieraan bijdrage.

Zomaar een zaterdag ! Een film over dagelijkse Acute zorg en de GHOR

De zorg rondom de acute patiënt kent vele verschijnings-vormen.Een van de indelingen die soms getracht wordt te maken is het onderscheid tussen dagelijkse zorg en grootschalige zorg : de GHOR (Geneeskundige Hulp bij Ongevallen en Rampen). Of die scheiding terecht is, is maar zeer de vraag. In mijn ogen is de zorg aan 1 patiënt aan die voor 100, echter er zijn wel aanpassingen nodig aan je manier van werken, de logistiek en soms zelfs de keuzes die je maakt.Een bijkomend voordeel van het kijken naar je processen door de bril van een ramp- of crisis situatie is dat alles stap voor stap weer eens goed doorlopen wordt. van rampen of crises is het niet de vraag óf ze ontstaan, het is meer en meer de vraag wanneer en waar.
De overheid probeert ons als burger steeds beter te informeren en zet daarbij ook het internet in op een interactieve manier, waarbij men precies kan zien wat de gevaren in een bepaalde regio of gebied zijn..
Als Acute Zorgregio Oost zien we de samenwerking met de GHOR dan ook als een vanzelfsprekendheid. Ik zeg wel eens dat we een twee-eiige-eenling zijn.

In de gesprekken rondom het voorbereiden op rampen en crisis, merken we wel vaker dat er veel onbekendheid is met deze rol van de overheid.
Om u een goed beeld te geven treft u op onze website een video aan die een globaal inzicht geeft in de processen welke hierbij aan bod komen. De film is gemaakt in opdracht van de GHOR Academie samen met GHOR Nederland, met financiële steun van het Ministerie van BZK. Meer info is te vinden op www.ghoracademie.nl