Gebruikers-empowerment

De belangrijkste randvoorwaarde voor een geslaagde implementatie naast een reële behoefte en de kwaliteit van de oplossing is vooral het draagvlak van de gebruiker. Een technical push is handig en werkt vooral inspirerend. Bij het maken van de oplossing dient voortdurend de behoefte en expertise van de professional voorop te worden gesteld. Zij moeten er immers mee werken als "het project" is afgelopen en de karavaan verder trekt naar de volgende uitdaging.

Ik heb het zelf mogen meemaken, sterker nog ik ben er zelf voor verantwoordelijk geweest. Mooie oplossing, grote impact, paar "trekkers" er bij, maar naar later bleek onvoldoende aangehaakt bij de grote groep. Het gevolg laat zich raden.

In iedere "projectgroep" of hoe we ze ook allemaal mogen noemen hoort eigenlijk een oververtegenwoordiging van de gebruikers te zitten, terwijl we eigenlijk juist vaak zien dat 1 persoon geacht wordt "de achterban" te vertegenwoordigen.

Ook bij ons intern vinden de nodige veranderingen plaats, een goede borging van het gebruikersbelang is daarbij van zo'n groot belang dat het wellicht voor een soort van gebruikerspanel vraagt. Aan de andere kant moeten we ook uitkijken niet te ver van de praktijk af te gaan staan en juist bureaucratie in de hand werken in plaats van terugdringen.

Gewoon de mensen die het gaan gebruiken mee laten denken, mee laten ontwikkelen, mee laten testen en samen de oplossing creëren; co-creëren. Wat is nog mooier dan een gebruiker enthousiast met het idee aan de haal te zien gaan en dat deze het op zijn of haar afdeling gaat verkopen. Ik heb ook dat een aantal keren mee mogen maken en ik mag inmiddels dan graag op de tweede rij zitten te klappen bij de start. Het zoeken van de juiste balans is een mooi proces.

Hetzelfde geldt ook voor de hele discussie rondom EPD, of over Zorg 2.0. Ik vertel het dagelijks aan wie het (al dan niet) horen wil : veranderingen, implementaties en cultuurbijstellingen moeten écht van binnen uit komen anders zijn ze kansloos, al dan niet op de lange(re) termijn.

Volgens Dr. Margo Brouns (lector Zorginnovatie aan de NHL) vandaag in Mediaplaza tijdens het congres "Zorgverleners worden zorgondernemers" mislukken ICT-projecten veelal door juist dát gebrek aan draagvlaken en oprechte betrokkenheid.

Op Frankwatching schreef Denise Lappain een mooi verslag van deze bijeenkomst.

Zij ging vandaag ook in op de vraag hoe om te gaan met wat ik graag co-regie noem, wat is je rol daarbij wanneer doe je wel iets en wanneer niet en laat je het aan de patiënt zelf.

Het mooie is dat Brouns hierbij vooral ook in gaat op de rol van de verpleegkundigen en niet alleen de medici. Deze uiterst belangrijke groep houden wij vanuit onze rol als Acute Zorgregio Oost ook bijzonder scherp betrokken, niet alleen doordat wij een werkgroep Traumaverpleegkundigen ondersteunen, maar daarnaast bijvoorbeeld ook in de vorm van een symposium wat wij op 5 maart 2009 organiseren over de rol van de verpleegkundige binnen de acute zorg.

| View | Upload your own

Er is echter nóg een groep die die vaker vergeten wordt : de (beleids)ondersteuners. Daarover in een toekomstige blogpost binnenkort meer, maar wij proberen ook voor deze groep aandacht te hebben door ze bijvoorbeeld binnen de community www.acutezorg.nl een duidelijke plek en rol te gaan geven.

Er is nog veel te doen : doe het vooral samen !

(bovenstaand beeld van Artihove kreeg ik ooit en vat de kern van deze blogpost mooi in 1 plaatje samen)